10.02.1979 Αλεξάνδρειο Άρης - Ολυμπιακός 85-82 8.000 Αρειανοί πανηγυρίζουν μαζί με την ομάδα (ουσιαστικά) τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος Το ρεπορτάζ στην Αθλητική ΗΧΩ αναφέρει ότι η ατμόσφαιρα στο Παλέ θύμιζε Αργεντινή...
Πολλές φορές έχουμε κάνει λόγο για νταηλίδικα/Αρειανίδικα πρωταθλήματα (στο ποδόσφαιρο). Υπάρχει όμως και το πρωτάθλημα μπάσκετ του 1979 που για μένα μαζί με το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 1946,μοιράζονται τον "θρόνο". Είναι δηλαδή,τα πρωταθλήματα των πρωταθλημάτων.
Τρελά πράγματα έγιναν για να κατακτηθεί εκείνο το πρωτάθλημα, που έμελλε να είναι το πιο γερό λιθάρι, ώστε να χτιστεί η Αυτοκρατορία. Ήταν πρωτάθλημα-πεπρωμένο, δηλαδή.
Το πρώτο "τρελό" είναι ότι την προηγούμενη χρονιά είχαμε τερματίσει όγδοοι. Ποτέ ξανά,ομάδα που ήταν 8η την προηγούμενη χρονιά,δεν κατέκτησε πρωτάθλημα την επόμενη. Το δεύτερο "τρελό" είναι πως προπονητής ήταν ένας τέως αθλητής. Ο Ιωαννίδης έπαιζε μπάσκετ το 77-78 και του δόθηκε το χρίσμα του προπονητή,το 78-79,σε ηλικία μόλις 34 ετών,και με ελάχιστες εμπειρίες (σποραδικά είχε κάνει τον προπονητή σε κάποια ματς προηγουμένως). Το τρίτο "τρελό" (τρελό για τα ελληνικά δεδομένα...) είναι ότι το ματς στο Παπαστράτειο με αντίπαλο τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, διεκόπη εις βάρος τους (έφαγε πέτρα στο πρόσωπο ο διαιτητής Προεστός) και κατοχυρώθηκε υπέρ του Άρη. Το τέταρτο "τρελό" είναι το 18-0 που έκανε η ομάδα μετά την ήττα απ' τον Σπόρτιγκ. Πριν την εποχή της Αυτοκρατορίας, είναι το μεγαλύτερο σερί νικών μας σε πρωτάθλημα. Το πέμπτο "τρελό" είναι η εξωφρενική χρονιά του Χάρη Παπαγεωργίου. Όχι γιατί δεν είχε κάνει φοβερές χρονιές και προηγούμενα (3ος σκόρερ το 1973,2ος σκόρερ το 1975,1ος σκόρερ το 1976) αλλά γιατί ο μέσος όρος πόντων του (36,96) και ο απόλυτος αριθμός (924 πόντοι) ήταν πρωτόγνωροι για το ελληνικό μπάσκετ,προ εποχής Γκάλη. Το έκτο "τρελό" είναι η αγωνιστικότητα,η νοοτροπία νικητή που ΄χε η ομάδα όταν τα ματς κρίνονταν στον πόντο,στις τελευταίες επιθέσεις,στα ντέρμπι, στα κρίσιμα ματς. Τα 7 απ' τα 9 (τέτοια) ματς τα κερδίσαμε κι έτσι υπερισχύσαμε έναντι του Ολυμπιακού που ΄χε σπουδαίο ρόστερ κι ήταν ο πρωταθλητής της προηγούμενης χρονιάς. Το έβδομο "τρελό" είναι οι 20/20 βολές του Αλεξανδρή στο ματς της ανάρτησης. Τι να σχολιάσεις περαιτέρω,όταν στο ματς της χρονιάς,της 50ετίας,υπάρχει παίκτης που εκτελεί 20 βολές και δεν χάνει ούτε μία; Το όγδοο "τρελό" (με μικρή επιφύλαξη το γράφω) ότι όλο το ρόστερ αποτελούνταν από Θεσσαλονικείς. Δηλαδή ομάδα μπετόν-αρμέ από πλευράς ομοψυχίας κι ενότητας.
Όλοι μνημονεύουν τρία πρόσωπα όσον αφορά τον ρόλο τους στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, Ιωαννίδη, Παπαγεωργίου, Αλεξανδρή. Σε σχόλιο για το ποδόσφαιρο, είχα γράψει για παίχτες-νταήδες, "αρχηγόπουλα". Αυτοί οι 3 ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Όλοι πρόσφεραν φυσικά, αλλά χωρίς αυτούς τους τρεις, το πρωτάθλημα δε θα ήταν στην τροπαιοθήκη μας.